De autistische tweeling Alex en Jamie zijn rennende supersterren

Deze getalenteerde tweeling heeft heil gevonden in rennen, en de hele familie doet met ze mee.

De rennende tweeling

Jamie en Alex Schneider rennen als vanaf hun vijftiende en hebben meegedaan in 400 wedstrijden en 26 marathons. Voor hen en hun ouders is het een geweldige activiteit die ze samen kunnen ondernemen.

Het opvoeden van kinderen met autisme

Kinderen met autisme opvoeden is niet altijd makkelijk, maar ouder zijn van volwassenen met autisme is misschien nog wel lastiger, zegt Robyn Schneider, moeder van de 27 jarige tweeling Alex en Jamie die zwaar autistisch zijn.

"Het is echt heel lastig om kinderen met deze vorm van autisme op te voeden. We krijgen te maken met heel heftig gedrag. Allebei onze zonen zijn zwaar autistisch en kunnen niet praten. Ze doen allebei aan zelfverwonding en hebben veel anxiety. Ze worstelen er iedere dag mee en ze kunnen niet communiceren. Dus het is een worsteling voor hen, het is een worsteling voor ons en dat zorgt weer voor angst en spanning en dat breekt mijn hart." 

"Het was makkelijker toen ze jonger waren omdat ze toen samen waren; ze gingen allebei ’s ochtends met de bus, naar school van 8 tot 3 en er was iemand om ze op te wachten toen ze thuiskwamen. Dus het was een stuk makkelijker toen en ik dacht altijd dat het makkelijker zou worden als ze ouder zouden zijn, maar voor ons werd het alleen maar moeilijker en andere ouders zullen je hetzelfde vertellen: als ze uit het systeem groeien, is het veel lastiger om een dagbesteding voor ze te vinden op hun 27e."

Robyn en haar man Allan hoorden de diagnose op vroege leeftijd. Maar toen was het internet nog niet zo groot als nu en was er niet veel informatie of steun te vinden.

"Toen we het voor het eerst hoorden, wist ik niet echt wat autisme was. Ik wist niet in welke mate het ons leven zou beïnvloeden en dat het levensveranderend zou zijn."

Rennen en een band opbouwen

Een van de dingen die de familie heeft gedaan is de kinderen op een jonge leeftijd blootgesteld aan een variatie van hobby’s en sporten. Ze hebben een aantal sporten geprobeerd zoals paardrijden en zwemmen, maar niets bracht ze zoveel plezier als rennen. Sinds hun vijftiende hebben ze meegedaan aan 400 wedstrijden en 26 marathons, en in de loop der tijd zijn ze steeds beter geworden.De jongens rennen met hun ouders en hebben verschillende coaches. Rennen met hun ouders is een van de weinige activiteiten die zij samen kunnen doen. Vader Allan zegt; 

Een inspiratie voor anderen

Rennen heeft een wereld geopend voor zowel kinderen als ouders. Ze genieten er allemaal zoveel van en de gezondheidsvoordelen zijn enorm. De tweeling kan zo hun energie kwijt en ze kunnen zich erop concentreren: of het nou gaat om de finishlijn te halen of het rennen an sich. Maar het succes reikt verder dan alleen hun familie: zo hebben ze veel families geïnspireerd die ook te kampen hebben met autisme. Die hebben hen geschreven en gemaild en bedankt dat de Schneider familie zich zo uitspreekt over de problemen en moeilijkheden die komen kijken bij het opvoeden van kinderen met autisme.

"Wat mensen ons vertellen is dat ze zo ontzettend geïnspireerd zijn door de jongens, wat ze wél kunnen bereiken en dat de focus niet ligt op wat ze niet kunnen."

Allan en Robyn hebben reactie gebruikt om bewustzijn te creëren voor families die te kampen hebben met autisme, want niet iedere familie heeft twee steratleten.

"De jongens hebben de afgelopen jaren best veel media aandacht gekregen vanwege hun rennen en door de memoir die mijn vrouw schreef, maar vanaf het begin hebben we altijd gezegd dat als we het over ze gaan hebben en over hun rennen, dat de nadruk ligt op wat hun situatie is want hun niveau van autisme, daar wordt niet vaak over gesproken en je hoort dan wel inspirerende dingen over een enkeling die heel goed is in basketbal of zo, maar alle andere families hebben het net zo zwaar, misschien wel zwaarder. En het is een vaak vergeten gemeenschap en als we iets kunnen doen om daar verandering in te brengen, dan willen we dat erg graag doen."  – Allan Schneider.