De wereldwijde e-NABLE gemeenschap van vrijwilligers gebruikt 3D printers om hand protheses voor kinderen te maken.
De e-NABLE gemeenschap is wat er ontstaat wanneer we technologie voor iets goeds inzetten.
A mechanische marionet hand
In 2011 postte Ivan Owen een video van de mechanische marionet hand die hij had gemaakt voor een steampunk conventie. Een man van Zuid-Afrika die zijn vingers had verloren in een ongeluk, stuurde hem naar aanleiding van de video een email, of ze konden samenwerken aan het maken van een nieuwe hand. Via het internet, over een afstand van meer dan 1000 kilometer, werkten de twee samen en creëerden samen een hand.
Dit leidde op zijn beurt weer tot een email van de moeder van de vijfjarige Liam, die geboren was zonder vingers aan zijn rechterhand, met de vraag of zij de gemaakte hand in een miniatuurversie konden maken voor haar zoon.
3D printen
Ivan deed onderzoek naar protheses en kwam zo uit bij de Corporal Coles hand; een vroege prothese die in de 19e eeuw is gemaakt van walvis bot, kabel en katrollen. Deze hand zou de inspiratie vormen voor de huidige bouwstenen van de e-NABLE 3D geprinte hand.
Hij maakte een prototype voor Liam, maar wilde voor een volgende versie, Liam zou de hand immers ontgroeien, 3D printen inzetten. Dus hij deed research en leerde zichzelf met de design software te werken. Hij kwam aan twee 3D printers en creëerde vervolgens de eerste 3D geprinte mechanische hand.
Open-source
Hij zou zijn design kunnen patenteren om er veel geld aan te verdienen, maar Ivan koos ervoor het design openlijk te publiceren als publiek domein met open-source toegang. Dit betekende dat iedereen, waar dan ook, de files met het design en instructies zou kunnen downloaden en printen, om zo protheses te kunnen maken tegen een zeer lage prijs.
De eerste versie was verre van perfect, maar gelukkig werkte de open-source aanpak op de ideale manier; designers van over de hele wereld dienden zich aan en verbeterden het design en uploadde deze vervolgens. Verder begonnen mensen overal hun 3D printers aan te bieden om zo te kunnen helpen met het maken van handen.
Jen, de vrouw van Ivan, begon een Google+ groep waarin ze een kaart maakte zodat makers en vrijwilligers overal hun locaties konden delen zodat mensen die een hand nodig hadden, de dichtstbijzijnde vrijwilliger konden vinden.
Slechts de gemeenschap en technologie
In het eerste jaar groeide de e-NABLE gemeenschap van zo’n 100 vrijwilligers, tot meer dan 3000, waarbij ze een totaal aan 750 handen maakten. Nog een jaar later was het ledenaantal gegroeid tot maar liefst 7000, en waren er meer dan 2000 hand protheses gecreëerd voor kinderen over de hele wereld.
En de ontwerpen werden almaar beter dankzij de hulp van vrijwilligers ontwerpers.
Online gemeenschap
Jen begon een blog over het project waar mensen hun verhalen konden delen en hun ontwerpen en aangepaste ontwerpen opnieuw konden posten. Sindsdien is de blog zo veel meer geworden; mensen plaatsen er handleidingen, 3D printbare ontwerpen en het is de plek waar ze leer projecten opstarten. De blog heeft ook een kalender waar mensen op kunnen zien wanneer er waar bijeenkomsten en workshops zijn waar ze door vrijwilligers geholpen kunnen worden. Er valt ook te zien wat iedereen kan doen om bij te dragen.
Allemaal nieuwe mogelijkheden
Door het initiatief is het zodanig makkelijk geworden om protheses te printen en in elkaar te zetten, dat ouders protheses maken voor hun eigen kinderen en dat kinderen zelf hun eigen hand printen en in elkaar zetten! Leraren helpen kinderen om handen in elkaar te zetten voor andere kinderen, en ze worden zelfs gemaakt voor en opgestuurd naar landen als Haïti en Syrië, waar een traditionele prothesen onbetaalbaar zou zijn.
